معرفی رشته پزشکی توسط سرکار خانم آیلین قاسم پور

* خودت را معرفی کن:

آیلین قاسم پور هستم. دانشجوی ترم ۴ پزشکی دانشگاه کردستان شهر سنندج.

* محیط دانشگاه را چطور می بینی؟

محیط دانشگاه محیط متفاوتی نسبت به دبیرستان  است؛ چون که تو دبیرستان شاید همکلاسیاتون خیلی مشابه شما باشند ولی در دانشگاه طیف وسیعی از آدم ها رو میبینید. باید سعی کنید که با آدم هایی رفیق بشید که بیشتر شبیه شما هستند و دوستانی پیدا کنید که بتونید باهاشون تحقیقات انجام بدید ، مقاله ارائه بدید و … .

اینجوری محیط دانشگاه خیلی براتون راحت تر میشه.

* دانشجوها، اساتید و بقیه چطورهستند؟

اساتید دانشگاه ما خیلی سختگیر هستند و این موضوع در همه دانشگاه های علوم پزشکی کشور معروفه. سوالات امتحانی و منابعی که درس میدهند واقعا سخته و گاها از منابعی که هنوز ترجمه نشده اند، تدریس میکنند. کلا خیلی باید تو دانشگاه ما درس بخونی 🙂

*رشته پزشکی در دانشگاه شامل چه درس ها و واحدهایی می شود؟

رشته پزشکی ای که در ایران هفت ساله هست با مقطع علوم پایه شروع میشه که در آن شما یه سری مباحث نظری رو میخونید. در یه سری از دانشگاه ها، علوم پایه ۵ ترمه و در بعضی ۴ ترمه است (در دانشگاه کردستان ۴ ترمه است) و شامل آناتومی، بافت شناسی، جنین شناسی، انگل شناسی، باکتری، قارچ شناسی و بیوشیمی (که جزو درس های تقریبا سخت و حفظیه) هست. در انتهای مقطع علوم پایه، آزمون علوم پایه میدید و درصورت قبولی وارد مقطع بعدی میشید.

مقطع بعدی، فیزیوپاتولوژی هستش که بیشتر دروستون مرتبط با مباحث عملیه. بعد از این مقطع وارد بخش کارآموزی میشید و بعد از آن بخش کارورزی. 

* آینده ی تحصیلی در مقاطع بالاتر به چه شکلی است؟

شما بعد از اتمام پزشکی عمومی، ۲ سال طرح رو باید بگذرونید. راجع به تعهد ها اطلاع دقیقی ندارم.  بعد از گرفتن مدرکتون میتونید به عنوان پزشک، طبابت کنید. این دیگه بسته به شما داره که چه مسیری رو بعدش انتخاب میکنید؛ اغلب یه سری دوره های زیبایی می روند و مطب میزنند. عده ای هم در آزمون رزیدنتی (دستیاری) شرکت میکنند و باتوجه به نمره کسب شده، در مقطع تخصص قبول می شوند.

* آینده ی کاری دراین رشته به چه شکل است؟

پزشکی کلا رشته سختیه. شما هم به عنوان پزشک عمومی شاید درآمد آنچنانی نداشته باشید؛ مگر اینکه خلاقیت خاصی در کارتون به خرج بدید و یا کلینیک زیبایی بزنید (که الان نسبتا خیلی پول سازه).

در مقطع رزیدنتی هم کار خیلی سخته. البته با توجه به نوع حوزه تخصصی ای که مشغول مطالعه هستید این سختی و تعداد شیفت ها متفاوته. کلا رشته سختیه و باید بهش علاقه مند باشید.

* به نظر تو افرادی که در این رشته هستند، چجوری میتونند یه ارزش خاص توی این رشته ایجاد کنند؟

به نظر من کسانی که واقعا به این رشته علاقه داشتند و وارد آن شده اند، اگر درس ها را از همان ابتدا مطالعه کنند و نگاهشون اینجوری باشه که  قراره بعدها از این درس ها استفاده کنند و با آن بیماری را درمان کنند، قطعا پزشک خوبی میشوند و بیماران خاص خودشان را پیدا میکنند.

* چه کار جدیدی در ایران مرتبط با این رشته قابل اجراست؟

کار جدیدی که البته در حال حاضر در ایران نیز در حال اجراست، مبحث پزشک خانوادست. چون که در خارج از کشور فردی که تپش قلب دارد مستقیم به متخصص قلب مراجعه نمیکنه بلکه اول پیش پزشک خانواده میره و درصورت نیاز، پزشک خانواده به متخصص مربوطه ارجاع میده. این مسئله در ایران فعلا خیلی گسترده نشده است ولی در حال پیش بردن هست. که به نظر من خیلی به منظم تر شدن روند کمک میکند و همینطور هزینه های اضافه به بیمار تحمیل نمی شود.

* سختی ها و راحتی های این رشته چقدر هستش؟

فکر کنم به نظر من سختی های این رشته بیشتر از رشته های دیگست؛ چون شما همیشه باید درس بخونید؛ از علوم پایه و فیزیوپات گرفته تا کارآموزی و کارورزی. در کارآموزی و کارورزی درسته که شما بیمارستان میرید ولی بازهم نیازه که درس بخونید؛ چون رزیدنت از شما سوال میپرسه و شما همیشه باید آپدیت باشید و مطالب رو بخونید. مطالب هم زیاد و حفظی هستند که شامل داروها و تشخیص ها هست.

شاید دوستانتون که مشغول تحصیل در رشته های دیگه هستند زمان خالی بیشتری نسبت به شما داشته باشند و قاعدتا یه سری تفریحات کمتری دارید.

* اگر بخوای به دانش آموزانی که نسبت به انتخاب این رشته مردد هستند یک نکته ی کلیدی بگی اون نکته چی هستش؟

ببینید دانش آموزان عزیز من! به خاطر حرف فرد دیگه ای نیاید پزشکی رو انتخاب کنید؛ چون خیلی سختتون میشه و عذاب میکشید. من همکلاسی های خودم رو میبینم که مثلا یه نفر هست اصلا علاقه مند نیست و هوش ریاضی زیادی دارد و فقط سعی میکنه واحد ها رو پاس کنه. این موضوع به طور مداوم به فرد استرس مشروطی میدهد. بعد ها در بالین هم خیلی سخت می شود؛ چون ممکنه مطالعه ناکافی ای داشته باشید و بعد ها در مواجهه با اتند نتوانید پاسخگویی مناسبی داشته باشید و این موضوع خیلی اذیت کننده هست. چون این رشته واقعا رشته حساسی هست و مسئولیت جون آدم ها با شماست. همانطور که وقتی خودتون به یک پزشک مراجعه کنید؛ اگر اون پزشک مریضیتون رو اشتباه تشخیص بده و داروی اشتباه بده، از اون پزشک عاصی میشوید این موضوع برای خودتون هم صدق میکنه. درنتیجه سعی کنید اگر علاقه مند هستید بیاید. درسته رشته سختیه ولی اگر خیلی دوستش دارید تلاش کنید و درس بخونید و مطمئن باشید که نتیجه تلاش هاتون رو میگیرید.

یه نکته دیگه ای هم که میخواستم بگم اینه که اگر واقعا فقط این رشته رو دوست دارید، میتونید پشت کنکور بمونید و اصلا اشکال نداره. در همکلاسی های من افرادی هستند که فوق لیسانس برق دانشگاه تهران بوده اند، لیسانس کامپیوتر داره و یکی دیگه رو داریم که معلم بوده. به این چیز ها فکرکنید انگیزه میگیرید. خیلی از کنکور برای خودتون غول بزرگی درست نکنید؛ درس بخونید اوکی میشه 🙂

* در این رشته به عنوان یک دختر چه نقش ها و مسئولیت هایی برای شما تعریف شده؟

به نظر من در این رشته دختر یا پسربودن خیلی در مسئولیت ها تفاوتی ندارد. فقط فکر کنم در اغلب دانشگاه های ایران، اینترن های پسر به بخش زنان و زایمان نمی روند.

البته فکر کنم خانم های پزشک چون احساس همدردی و دلسوزی بیشتری نسبت به آقایون دارند، شاید بیشتر به مریض توجه کنند. این نکته رو هم فراموش نکنید که هروقت که پزشک شدید حتما به حرف مریض توجه کنید و بهشون گوش بدید و این موضوع به آروم شدنش هم کمک میکنه.

* سخن آخر:

جدیدا چیزی که شاید در فضای مجازی نسبت به رشته پزشکی مطرح میشه اینه که شما در این رشته ۷ سال درس میخونید، طرح اجباری دارید، پول آنچنانی نمیگیرید، باید امتیاز مطب جمع کنید، رزیدنتی حقوقش کم و شیفتش زیاده، نمیتونید تفریح کنید، نمیتونید ازدواج کنید و بچه دارد بشید، باید تا آخر عمرتون تو بیمارستان باشید و … .

بنظر من خیلی به این چیزا توجه نکنید. آره واقعا سخته ولی دارید تو اطرافتون میبینید، پزشکا هم دارند زندگی میکنند. درسته اولش حقوق کمه ولی باید علاقه مند باشید و تلاش کنید تا به یه جایی برسید. اگر درستون و علمتون خوب باشه خب متخصص خوبی میشید و بین مردم در هرجایی که هستید شناخته میشید و مردم روتون حساب باز میکنند.

یه نکته دیگه ای هم که حتما باید بگم اینه که اون چیزی که به صورت تئوری در بیمارستان میخونید با اون چیزی که در بیمارستان میخواید به صورت عملی انجام بدید، خیلی فرق داره. مثلا در کتاب خوندید که خب این عفونت، این آنتی بیوتیک، این باکتری و … . ولی در بالین اینکه شما چه آزمایشی بنویسید، تشخیصش چجوری باشه، اگر جواب منفی اومد واقعا به معنای اینه که منفیه و یا اینکه باید درخواست آزمایش مجدد بدید. باید سعی کنید که در بیمارستان از تجربه رزیدنت و اتند و به خصوص پرستاران در مسائل بالینی استفاده کنید. سعی کنید با همه کادر بیمارستان جور بشید و ازشون کمک بگیرید. اینجوری به تجربه خودتون اضافه میشه و مهارت بالینیتون تقویت میشه.

امیدوارم موفق باشید.